LAUREAT: PUBLIKACIJA GODINE 2021
UMETNIČKI PREOBRAŽAJI VLAHA BUKOVCA U KONTEKSTU EVROPSKOG SLIKARSTVA
Autor:
Prof. dr Igor Borozan
SRPSKA AKADEMIJA NAUKA I UMETNOSTI
Publikacija Umetnički preobražaji Vlaha Bukovca u kontesktu evropskog slikarstva je imala za cilj da se Bukovčev likovni opus revalorizuje i smesti u okvire evropske kulture i umetnosti s kraja 19. i početka 20. veka. Pored već rasvetljenih svojstava njegovog likovnog jezika (akademski realizam, divizionizam, impresionizam...), dekonstruisani su i idejni sadržaji analiziranih slika (simbolizam, orijentalizam, naučni pozitivizam...). Kontinuirani preobražaji slikara i njegovog dela doveli su do pozicioniranja umetnika u prostor između tradiconalne akademske umetnosti i novih modernih umetničkih pravaca.
Publikacija je podeljena na četiri segmenta koja prate osnovne životne i umetničke faze Vlaha Bukovca. Prvi deo naslovljen je Doba istraživanja (1866–1877), i u njemu se prate godine Bukovčevog života u San Francisku kada otkriva svoj umetnički senzibilitet. Naredna celina Doba kreiranja je vezana za njegove formativne godine u Parizu (1877–1893), kada umetnik stiče osnovna akademska znanja na Akademiji u Parizu. Nakon toga je analiziran njegov put ka sticanju statusa salonskog slikara, potvrđenog sa obe strane La Manša. U narednom poglavlju nazvanom Doba etabliranja prati se umetnikov život u Zagrebu i Cavtatu (1893–1903). Analizira se njegov značaj kao utemeljitelja zagrebačke šarene škole i prvaka modernog hrvatskog slikarstva. Ističe se i njegov socijalni status koji je potvrđen izgradnjom kuće i ateljea u Zagrebu i sticanjem neformalne titule kneza slikara. U poslednjem segmentu koji nosi naslov Doba re-kreiranja proučava se njegov praški period (1903–1922), u kome stiče status profesora Likovne akademije u Pragu, dok na slikarskom planu usavrša svoju tehniku na ustaljenim temama (žanr scene) i motivima (ženski akt).
Značaj Vlaha Bukovca je u novije vreme potvrđen u srpskoj, regionalnoj i evropskoj stručnoj i naučnoj javnosti. Međutim, priložena publikacija je po prvi put u potpunosti kontekstualizovala njegovo slikarstvo u skladu sa važećim umetničkim, kulturnim i idejnim okvirima evropskih društava tokom poslednjih decenija 19. i prvih decenija 20. veka. Konačno, publikacija je dodatno istakla značaj Bukovca u domaćoj sredini. Njegov nekadašnji ugled u srpskoj i jugoslovenskoj sredini je usled nestanka Jugoslavije bio zamagljen. Još uvek snažno prisutan u sećanju pripadnika starije i srednje generacije, umetnikov značaj je bio gotovo nepoznat za mlađe ljubitelje umetnosti i kulture. Tako je, po prvi put u potpunosti naglašen slikarev udeo u konstituisanju srpske vladarske ikonografije. Niz antologijskih vladarskih portreta govori o Bukovčevoj gradivnoj ulozi u konstituisanju vladarske propagande dinastija Obrenović i Karađorđević, i njegovom udelu u umetanju nekolicine kanonskih vladarskih portreta u javno zajedničko pamćenje nacije. Takođe, publikovanje pisanog i vizuelnog materijala potvrđuje njegovo članstvo u Srpskom učenom društvu 1884. i Srpskoj kraljevskoj akademiji 1892. godine, te govori o važnom mestu slikara u nacionalnom panteonu umetnosti i nauke.
NOMINOVANI: PUBLIKACIJA GODINE 2021
ČIŠĆENJE SLIKA I DRUGIH POLIHROMNIH POVRŠINA
Autori:
dr Danijela Korolija Crkvenjakov
dr Slobodan Gadžurić
GALERIJA MATICE SRPSKE
Kako da konzervator bude sigurniji da tokom čišćenja neće ukloniti i deo autorskog sloja? Nažalost, nema univerzalnog recepta za ovo delikatno pitanje. „Učimo da budemo čarobnjaci”, govorio je u šali Džon Brejli, konzervator Metropoliten muzeja u Njujorku, svojim studentima.
Knjiga Čišćenje slika i drugih polihromnih površina je koautorski doprinos konzervatora i hemičara, redak u našoj praksi. Potreba za ovakvim tekstom na srpskom jeziku postoji odavno, a dosadašnja praznina u tom delu stručne literature je posledica uskih specijalizacija koje karakterišu moderno doba. Izrazito multidisciplinarni karakter oblasti konzervacije umetničkih dela zahteva napor da se u dovoljnoj meri osvoje znanja iz druge oblasti. U slučaju procesa čišćenja slika, tako važnog i istovremeno potpuno nereverzibilnog, potrebna je sinergija konzervatora i hemičara, što je u slučaju koautorskog tima Korolija Crkvenjakov - Gadžurić u potpunosti ostvareno.
Knjiga je istovremeno i teorijska i etička rasprava o pristupu čišćenju, o određivanju mere čišćenja i posledicama koje ova konzervatorska operacija ima na vizuelni doživaljaj slike, a sa druge strane i priručnik sa jasnim metodološkim pristupom u praktičnom, operativnom radu na čišćenju.
Knjiga je podeljena na dva dela: prvi deo kojim se uvode elementi hemije i drugi koji diskutuje proces čišćenja. Autori su uspeli da prirede tekst u kojem se konzervacija, hemija i teorijski pristup čišćenju kroz valorizaciju slojeva prirodno prepliću, nadovezuju i dopunjuju. Na taj način knjiga je zanimljiva i svima koji razmišljaju o posledicama koje čišćenje ima na doživljaj slike, bilo kao manja ili veća promena u odnosima boja na njoj, ili kao tehnički zahtevna operacija visokog rizika. Za konzervatore koji sprovode praktičan deo rada na čišćenju slika, knjiga je i vredan priručnik, ali ne samo u operativnom smislu zaštite, već i u pozivu da se o svakom koraku promišlja dublje, sa svešću o mogućim neizbrisivim posledicama.
Upućujući upravo na tu stalnu potrebu proveravanja puta i cilja kojim jedan konzervatorski postupak ide, autori daju i osvrt na istorijske dileme, prakse (pozitivne, ali i one negativne) koje su ostavile tragove koje danas vidimo na nasleđu koje nam je povereno. Obilje primera u knjizi su dragocena ilustracija koja teorijski deo rasprave konkretizuje, dajući uvid u neophodnost stalnog unapređivanja znanja i stalne razmene iskustava. Tako su, pored primera iz prakse Galerije Matice srpske dati i primeri iz poznatih evropskih konzervatorskih ateljea. Ni oni nisu odabrani slučajno – oni su plod stručne saradnje koja je razvijana niz godina, u okviru međunarodne saradnje Galerije Matice srpske sa srodnim institucijama, pre svega iz Italije i Austrije. U tom smislu, ova knjiga je savremeni pregled metodologije u oblasti čišćenja slika, zamišljen kao tekst koji će biti pri ruci konzervatorima u ateljeu, oslonac u svakodnevnom radu, ali istovremeno i tekst koji podstiče preko potreban multidisciplinarni dijalog među muzejskim profesijama.
Monografska studija Aleksandra Palavestre, profesora na Odeljenju za arheologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu, u izdanju Filozofskog fakulteta, obima 325 strana, sadrži 17 poglavlja koja prate odgovarajuće ilustracije, od kojih se većina objavljuje po prvi put, popis izvora, skraćenica i korišćene literature.
Autor je, koristeći sačuvani dokumentarni materijal sa terenskih istraživanja koje je Miloje Vasić sprovodio na lokalitetima Jablanica, Žuto Brdo, Gradac, posebno Vinča-Belo Brdo, od 1900. do 1934, a koji se danas čuva u Odeljenju za arhivsku i dokumentarnu građu Narodnog muzeja u Beogradu i Arheološkoj zbirci Filozofskog fakulteta u Beogradu, minuciozno analizirao terenski metod Miloja M. Vasića, prvog školovanog arheologa u Srbiji, čije, neosporno značajno delo, još nikada do sada nije kritički sagledano u celosti. Aleksandar Palavestra je ovom knjigom to prvi uradio. I ne samo kada je reč o Miloju Vasiću. Ovo je ujedno prva knjiga te vrste u istoriji srpske arheologije. Autor ne samo da do detalja raščlanjuje raspoloživu terensku dokumentaciju: terenske dnevnike – žurnale, crteže, planove, skice i fotografije, već ih povezuje u celinu, nastojeći da razotkrije fakte vezane za metodološki pristup koji je Miloje Vasić primenjivao tokom terenskih istraživanja, ali i da ga stavi u kontekst kasnijih tumačenja koja su Vasića, to danas znamo, vodila na pogrešnu stranu, posebno kada je Vinča u pitanju.
Brilijantno koncipovana, metodološki superiorno postavljena, monografska studija Aleksandra Palavestre Usamljeni arheolog. Terenski metod Miloja M. Vasića predstavlja prekretnicu u srpskoj arheologiji i visoko postavlja letvicu svim budućim istraživačima i tumačima terenske i muzejske dokumentacije.
USAMLJENI ARHEOLOG. TERENSKI METOD MILOJA M. VASIĆA
Autor:
Aleksandar Palavestra
FILOZOFSKI FAKULTET BEOGRAD
PORODICA NADEŽDE PETROVIĆ KROZ 19. VEK
Autori:
Dragana Božović
GALERIJA NADEŽDA PETROVIĆ
Porodica koja zalužuje da se o njoj piše.
Publikacija istražuje dokle dosežu koreni intelektualnog kapaciteta slikarke Nadežde Petrović, njenog pionirskog duha, ratobornosti, smelosti i odvažnosti, društvene angažovanosti i aktivizma, slikarskog talenta i potrebe za umetničkim inovacijama. Kako bi se sagledala porodična intelektualna baština koja je svesno i nesvesno uticala na Nadeždu Petrović i ostalu decu iz porodice, štivo prati Petroviće (porodicu sa očeve strane) i Zoriće (porodicu sa majčine strane) kroz 19. vek, odnosno, od 1814. godine, kada je rođen Nadeždin deda Maksim Jovanović (kasnije Petrović). Pred čitaocima je mala istorija o tri generacije Petrovića i Zorića, a posredno ovo je priča o jednoj srpskoj porodici 19. veka koja ide ukorak sa društvenim progresom i sa novom energijom hrli u 20. vek.
Uz predstavljanje profesionalnog angažovanja članova porodica Petrović i Zorić, publikacija daje značajan prostor privatnim životima pozicionirajući ih u kontekst društvenih zbivanja u Srbiji (na Balkanu), a upravo u ovom periodu društvene okolnosti su upečatljive, jer u Srbiji počinje prosperitet, osamostaljenje države koje prati niz ključnih istorijskih događaja, industrijalizacija, kulturni razvoj i stvaranje intelektualne elite.
Najveći deo knjige obuhvata hronologija porodica Petrović i Zorić, a završava je stručna analiza pionirskih poduhvata i dostignuća članova porodice kojih je u ovim porodicama mnogo i obuhvataju više oblasti - unapređenje zanatstva, pionirstvo u arhiviranju, nastanak profesije ratnog slikara, razvoj profanog slikarstva, afirmativan stav prema fotografiji, čak i vezu porodica sa pionirstvom u sportu.
Akcentuje se položaj i intelektualni napredak srpske žene kroz 19. vek. Ovde opisano školovanje i intelektualno osvešćivanje žene u Srbiji, koja je početak 20. veka dočekala sa samo 7% obrazovanih žena, predstavlja njihove krupne korake ka emancipaciji. Akcenat je na Nadeždi, njenoj majci i sestrama, ali i ženama iz njihovog okruženja koje su se ostvarile kao aktivne društvene radnice, humanitarci, književnice i slikarke poput Katarine Milovuk, Milice Miletić (Tomić), Poleksije Todorović, Kosare Cvetković, Delfe Musić (Ivanić), Ane Lozanić (Marinković), Mage Magazinović, Danice Marković i Marije Lukić (Jelesić).
Nadeždi Petrović je posvećeno posebno mesto. Opisano je njeno detinjstvo, školovanje i napredovanje u oblasti slikarstva završno sa 1900. godinom, kada slikarka pravi onaj prvi, mada najteži, korak u moderno doba - smelo izlaže ekspresionistička likovna dela.
Značaj publikacije je u tome što podstiče bolji odnos prema nacionalnoj i lokalnoj (zavičajnoj) istoriji; ističe porodično nasleđe kao osnovu za intelektualni razvoj novih generacija; prezentuje činjenice o profesionalnom i ličnom životu i napretku članova porodice Nadežde Petrović kroz tri generacije; prezentuje niz dosad neobjavljivanih arhivskih dokumenata i drugi vizuelni materijal koji će dopuniti i korigovati dosadašnja saznanja.
Reprezentativna, dvojezična, ilustrovana monografija Muzeja, izdata je povodom 60 godina od osnivanja Muzeja naivne marginalne umetnosti kao svojevrsnosg specijalizovanog muzeja – laboratorije kreativnosti. Ovo dvojezično, ilustrovano izdanje, prepoznatljivog vizuelnog identiteta, predstavlja paralelni prikaz hronike razvoja Muzeja i kontinuiteta razvoja autentične umetnosti samoukih vizionara.
Monografija je sastavljena od deset poglavlja koje predvajaju fotografije, dokumenti, reprodukcije najreprezentativnijih dela iz zbirke Muzeja, reprodukcije propagandne delatnosti Muzeja: istoimeno uvodno poglavlje predstavlja rezime onoga što je kasnije razrađeno detaljnije po ostalim poglavljima: Međunarodna zbirka; Odeljenje za umetničku dokumentaciju; Bibliotečki fond – nastanak i razvoj; Izložbeno-izdavačka delatnost i posebni programi 1960-2020; Likovne manifestacije; Pedagoška delatnost, Decenija delovanja ateljea za konzervaciju i restauraciju; Internet prezentacija; Izložbena i izdavačka delatnost od 1960-2020. U drugom poglavlju dat je osvrt na bogatu kolekciju Muzeja internacionalnog karaktera. Treće poglavlje baca svetlo na bogatu umetničku dokumentaciju Muzeja; Četvrto poglavlje ukazuje na značajan bibliotečki fond Muzeja, dopunjen reprezentativnim izdanjima fonda Salona Oto Bihalji-Merin; U petom poglavlju je kruna osnovne izložbeno-izdavačke delatnosti Muzeja tokom šest decenija postojanja; Šesto poglavlje ističe najznačajnije manifestacije koje Muzej tradicionalno organizuje više decenija na međunarodnom planu. U sedmom poglavlju je čitava laboratorija aktivnosti koju krasi pedagoška delatnost Muzeja. U osmom je predstavljena jubilarna decenija delovanja ateljea za konzervaciju a u devetom – Virtuelna prezentacija muzejskih aktivnosti; Poslednje poglavlje obuhvata popis svih izložbeno-izdavačkih projekata Muzeja u periodu od šest decenija postojanja. Reprezentativne reprodukcije najznačajnijih dela iz zbirke muzeja predvajaju od 67 do 174, šesto i sedmo poglavlje.
MUZEJ NAIVNE I MARGINALNE UMETNOSTI -LABORATORIJA KREATIVNOSTI 1960-2020
Autori:
Nina Krstić
Ivana Jovanović
Nina Ljubomirović
Gordana Đorić
Jelena Jovanović
Ivan Đelić
MUZEJ NAIVNE I MARGINALNE UMETNOSTI
KANDIDATI: PUBLIKACIJA GODINE 2021
MISTERIJA BRAŠOVANOVOG PAVILJONA IZ 1929. GODINE
Autori:
Dario Čupić
Milan Poznanović
MUZEJ NAUKE I TEHNIKE
Nema napretka muzejske delatnosti bez ozbiljnog istraživačkog rada koji pruža nove činjenice, rešava misterije i nedoumice!
Publikacija je plod dugogodišnjeg istraživanja autora na temu jednog od najznačajnijih objekata u arhitekturi Srbije – Paviljonu Srba, Hrvata i Slovenaca na Svetskoj izložbi u Barseloni arhitekte Dragiše Brašovana. Osmišljen je kao prezentacija najnovijih zaključaka i informacija u cilju edukacije. Pisan je jednostavnim jezikom koji razume skoro svaki posetilac muzeja.
Autori su uspeli da reše mnoge misterije i zahvaljujući njima prvi put vidimo rekonstruisan njegov kompletni izgled i osnovu, veliki broj nikad viđenih fotografija spoljašnjosti, fotografije unutrašnjosti za koju se mislilo do danas da su izgubljene, skulpturu Tome Rosandića koja se nalazila ispred paviljona (danas u Narodnom muzeju), saznamo veliki broj informacija: o nagradi koju je Brašovan dobio pa mu je oduzeta, šta smo nudili i izlagali u paviljonu, toku gradnje, uticajima i budućim istraživanjima.
Velika vrednost iznetih novih informacija namenjena je i izuzetno korisna i stručnjacima. Katalogom autori pokazuju da se mnoge ključne i bitne informacije povezane sa istorijom baštine na našim prostorima mogu izneti jezikom i načinom koji razume vrlo široka ciljna grupa. Ova ideja je podstaknuta čitanjem mnogih kataloga izložbi u kojima se rogobatnim jezikom ne doprinosi razumevanju baštine i često ništa novo ne kaže u cilju doprinosa razvoju istorije i muzeologije. Iznete informacije i rekonstrukcija ne bi bili mogući da nije procesa digitalizacije i najnovijih softverskih alata.
Katalog je sjajan primer saradnje muzeja sa darovitim pojedincima u zajedničkoj misiji ka što istinitijem pogledu na arhitektonsku baštinu. Muzej nauke i tehnike je prepoznao kvalitet i značaj ovog istraživanja i pružio maksimalnu profesionalnu pomoć i vodio čitav projekat.
Da bi se shvatilo koliki je značaj kataloga treba uzeti u obzir (ne razmišljajući o njegovom obimu) da predstavljena količina novih informacija i zaključaka toliko puta prevazilaze dosadašnje, da ih posle čitanja kataloga u velikoj većini možete zanemariti.
Celokupan izgled publikacije, tj. dizajn, je urađen u potpunosti u skladu sa temom i estetikom samog paviljona.
Izneta saznanja i metode su postavili apsolutno nove standarde u pisanju i istraživanjima o istoriji arhitekture na našim prostorima.
Petar Petrović je na 580 strana, u okviru kojih je 12 strana uvodnog teksta, obradio i taksativno, rukovođen imenima autora, u azbučnom sledu predstavio 1536 slika što čini celovit prikaz Zbirke srpskog slikarstva 18. i 19. veka Narodnog muzeja u Beogradu. Sve jedinice su upotpunjene fotografijama i osnovim podacima koji čine: naziv dela, dimenzije, podaci o signaturi, inventarni broj, način nabavke i navodi literature u okviru koje je slika prethodno publikovana. Uz imena autora, Petar Petrović navodi i osnovne biografske podatke o svakom od njih. Najveća celina u kojoj su obrađene slike srpskih autora (1307 radova) se nastavlja predstavljanjem radova nepoznatih autora, zatim, delima autora sa bivših jugoslovenskih prostora, delima stranih autora koja po svojim temama i prikazanim ličnostima ulaze u okvir srpskog slikarstva i na posletku, dodatkom od sedam pobrojanih radova koji se više ne nalaze u Zbirci – prema poslednjem objavljenom katalogu Zbirke iz 1987. godine.
Izdanje je upotpunjeno azbučnim popisom svih zastupljenih autora u katalogu sa godinama rođenja i smrti, korišćenom literaturom i Registrom naziva dela koji je sastavila Dragana Ljubenović.
Katalog Zbirka srpskog slikarstva XVIII i XIX veka Narodnog muzeja u Beogradu biće nezaobilazan u literaturi svih istraživača koji se bave srpskim slikarstvom ovog perioda. Verujemo da će kao pouzdan priručnik u istraživanju umnogome olakšati istraživanja mnogim kolegama, kao i pružiti korisna znanja svim zainteresovanim stručnjacima i ljubiteljima umetnosti. U odnosu na trideset godina starije prethodno izdanje, autora Nikole Kusovca, katalog Petra Petrovića čini upotpunjen i zaokružen pregled predmeta u okviru ove značajne zbirke Narodnog muzeja u Beogradu.
ZBIRKA SRPKOG SLIKARSTVA XVIII I XIX VEKA NARODNOG MUZEJA U BEOGRADU
Autor:
Petar Petrović
NARODNI MUZEJ U BEOGRADU
U katalogu izložbe su publikovane celokupne kolekcije obuće, čarapa i obojaka koje se čuvaju u Zbirci narodnih nošnji Muzeja Vojvodine. Takođe su publikovani i materijali vezani za četiri zanatske radionice za izradu obuće: opančarska, papudžijska, čizmarska i obućarska.
Autori izložbe i kataloga su mišljenja da je jedan od primarnih zadataka muzeologije pristupačnost muzejskih zbirki široj publici. Ovaj zadatak je ovde ostvaren publikovanjem, na sistematičan način, celih kolekcija uz fotografije i katalošku obradu predmeta.
Tekstovi u katalogu su tako koncipirani da prilaze svakom od fenomena sveobuhvatno, ne samo muzeološki, kroz obradu tipova, već i razvojno i antropološki. Autori su se bavili kulturno-istorijskim uticajima na razvoj različitih tipova obuće, njenih aksesoara i obućarskih zanata. Obraćena je pažnja i na uticaj mode na razvoj seoskog odevanja i način na koji su modni trendovi prihvatani i prilagođavani ukusu seoskih konzumenata. Takođe se govori i o uticaju zanata na formiranje ukusa publika, ali se obraća pažnja i na obrnuti proces u kome se zanatlije prilagođavaju ukusu naručilaca.
Važan segment kataloga je i obrada obuće koja se koristila pri seoskim radovima, kao i pridruženih zanata kao što je klomparski, o kome do danas nije pisano.
Dizajn kataloga: Mr Darko Vuković
Grafička obrada: Dragan Polovina
Fotografije: Milica Đukić
Sadržaj: Uvod – Tatjana Bugarski, Obuća – Tatjana Bugarski, Obućarski zanati – Aleksandar Antunović i Aleksandar Petijević, Aksesoari uz obuću – obojci i čarape – Katarina Radisavljević
JA NOSIM VAS, VI NOSITE MENE - OBUĆA IZ ETNOLOŠKE ZBIRKE MUZEJA VOJVODINE
Autori:
Dr Tatjana Bugarski
Mr Aleksandar Antunović
Aleksandar Petijević
Mr Katarina Radisavljević
MUZEJ VOJVODINE
OLGA KEŠELJEVIĆ I MARK BARBEZA: JEDNA SASVIM (NE)OBIČNA SRPKO-FRANCUKA VEZA
Autorka:
Dijana Metlić
GALERIJA MATICE SRPSKE
Studija objavljena 2020. godine, u ediciji „Umetnost i istorija“, Galerije Matice srpske iz Novog Sada, o srpskoj istoričarki umetnosti i glumici Olgi Kešeljević i njenom suprugu, lionskom izdavaču i vlasniku kuće L’Arbalète, posvećena je rasvetljavanju do sada neistraženih i nedovoljno poznatih veza uspostavljenih između francuske i srpske kulturne scene između dva svetska rata, kao i u decenijama nakon 1945. godine.
Knjiga ima dva toka: jedan prati Olgu Kešeljević, najbolju prijateljicu srpske slikarke i akademika, Ljubice Cuce Sokić, koja se od 1936. godine trajno naseljava u Parizu i postaje model i bliska saradnica brojnih jugoslovenskih umetnika koji su tokom treće i četvrte decenije boravili i afirmisali se u Parizu (Peđe Milosavljevića, Bogdana Šuputa, Ivana Tabakovića, Petra Lubarde, Bore Baruha, Nedeljka Gvozdenovića i Cuce Sokić). Družeći se sa njima i u decenijama nakon Drugog svetskog rata, otkupljujući njihove slike i nesebično ih bodreći u njihovom radu, Olga Kešeljević je zajedno sa svojim suprugom Markom Barbezaom formirala jednu od najvrednijih kolekcija nacionalne umetnosti 20. veka van matične teritorije. Nije nevažno pomenuti da su se u pomenutoj kolekciji nalazili brojni radovi Cuce Sokić iz različitih faza njenog figuralnog i apstraktnog stvaralaštva, Tabakovićeve izuzetne bespredmetne kompozicije, Baruhove retko viđene predratne slike, kao i remek-delo Lubardinog i šire, jugoslovenskog slikarstva 20. veka, Fantastična zver, prikazano s velikim uspehom na Bijenalu u Sao Paolu 1953. godine. Takođe, saradnja sa Cucom Sokić u oblasti izrade ilustracija za kozmetičke proizvode Barbezaove farmaceutske kompanije iz Desina, prvi put je obrađena i uklopljena u širi kontekst ilustratorskog rada srpske umetnice.
Drugi tok knjige odnosi se na neprocenjivo značajnu izdavačku aktivnost bračnog para Kešeljević-Barbeza, koja je bila upravljena ka afirmaciji tada potpuno nepoznatih, a danas najpriznatijih i najzvučnijih imena francuske književnosti druge polovine 20. veka: Žana Ženea, Antonena Artoa, Lene Leklerk, Žan-Pola Sartra, itd. Središnji deo studije posvećen je odnosu porodice Barbeza sa Žanom Ženeom, kao njihovim „ključnim“ piscem, koji je svojim romanima i dramskim komadima postao sinonim izdavačke kuće L’Arbalète. Istovremeno, ukazano je na značaj kontakta porodice Kešeljević-Barbeza sa Albertom i Dijegom Đakometijem, Maksom Ernstom, Doroteom Taning prilikom izrade ilustracija za njihova pojedinačna, luksuzna izdanja.
Baveći se pitanjima patronaže u 20. veku, ulaganjem u druge i nesebičnim pomaganjem kako srpskim umetnicima, tako i francuskim književnicima, bračni par Kešeljević-Barbeza ostavio je neizbrisiv trag u kulturnoj istoriji Evrope i sveta, nenametljivo sprovodeći važnu misiju povezivanja dve geografske sredine, dva različita kulturna miljea, dva naoko nespojiva sveta.
Ova knjiga pokušaj je da se ukaže na činjenicu da istorija umetnosti ne mora samo da se bavi „velikim“ istorijama, već da treba da skrene pažnju i na tzv. „male narative“ i sporedne aktere koji bi s vremenom bili zaboravljeni. Ona je istovremeno nastala u želji da se imena Olge Kešeljević i Marka Barbezaa otrgnu od zaborava na način na koji su oni svojim predanim radom podržali i od „nestanka“ spasili brojne intelektualne i umetničke pojave svog vremena.